fbpx

Duży panel koinfekcji

Badania zmierzające do wykrycia innych zakażeń przenoszonych przez kleszcze, współistniejących z boreliozą, często są konieczne, gdyż niewykryte i przez to nieleczone lub niewłaściwie leczone koinfekcje, utrudniają lub wręcz uniemożliwiają leczenie boreliozy.

W celu ułatwienia diagnostyki koinfekcji wprowadziliśmy do oferty tzw. panele koinfekcji. Są to zestawy badań pozwalające na rozpoznanie najważniejszych chorób przenoszonych przez kleszcze

arrowarrowarrow

Duży Panel Koinfekcji obejmuje badania w kierunku następujących zakażeń: anaplazmozy (IgM i IgG), bartonellozy (IgG i IgM dla 6 gatunków bartonelli), babeszjozy (3 gatunki – IgG i IgM), zakażeń Chlamydia pneumoniae (IgG, IgM i IgA) i Mycoplasma pneumoniae (IgG, IgM i IgA), Yersinia IgG, kiła, bruceloza (IgG) oraz badanie przesiewowe w kierunku przeciwciał przeciwjądrowych (ANA).

arrowarrowarrow

Duży panel koinfekcji - kiedy wykonać?

Duży panel koinfekcji jest dedykowany osobom, które podejrzewają u siebie występowanie infekcji przenoszonych przez kleszcze. Te tzw. koinfekcje często współwystępują z boreliozą, nasilając zespół objawów boreliozowych i utrudniając leczenie boreliozy. Zdarzają się również sytuacje, w których infekcje inne niż borelioza, występują niezależnie od boreliozy, dając w wielu przypadkach podobne do boreliozy objawy. Rozwiń tekst

arrowarrowarrow
Zwiń tekst

Duży panel koinfekcji jest propozycją zaawansowanej diagnostyki koinfekcji. Zastosowane w Dużym panelu koinfekcje techniki badawcze są bardziej zaawansowane niż w Małym panelu koinfekcji. Badania wykonywane są z reguły w klasach IgG i IgM (w Małym panelu gównie w klasie IgG). Jedna z najczęściej występujących koinfekcji - Bartonella - w Dużym panelu koinfekcji badana jest w kompleksowy sposób w 6 gatunkach.

Zwiń tekst

Duży panel koinfekcji – jakie infekcje

Do najważniejszych współzakażeń, które diagnozujemy w ramach Dużego Panelu Koinfekcji należą:

  • Bartonellozy – dość często występujące zakażenia powodowane przez przenoszone przez kleszcze i inne krwiopijne wektory (np. pchły) bakterie z rodzaju Bartonella. W ramach Dużego panelu koinfekcji, CM Wielkoszyński oferuje możliwość wykonania rozszerzonego panelu badań metodą ELISA, wykrywających również rzadziej występujące i dotychczas niebadane w Polsce gatunki bartonelli.
  • Babeszjozy – zakażenia powodowane przez pierwotniaki z rodzaju Babesia, które atakują ludzkie i zwierzęce krwinki czerwone. W ramach Dużego panelu koinfekcji, CM Wielkoszyński oferuje możliwość wykonania jedynych w naszym kraju badań serologicznych w kierunku trzech gatunków babesii (Babesia microti, Babesia equi, Babesia bovis) opartych na tzw. antygenach peptydowych, które reprezentują główne fragmenty naturalnych antygenów pierwotniaka Babesia. W Dużym Panelu Koinfekcji badanie wykonywane jest w klasach IgG i IgM. Diagnostykę w kierunku babeszjozy uzupełnia badanie serologiczne techniką immunofluorescencji pośredniej (IIF) dla Babesia divergens – jednego z najważniejszych gatunków babesii występujących w Europie w klasie IgG.
  • Anaplazmozy – zakażenia bakteriami z rodzaju Anaplasma. W Europie głównym czynnikiem zakaźnym jest Anaplasma phagocytophilum. Diagnostyka anaplazmozy w Dużym panelu koinfekcji obejmuje badania serologiczne wykonywane techniką immunofluorescencji pośredniej (IIF) w klasie IgG i IgM.
  • Jersiniozy – to zakażenia powodowane przez pałeczki z rodzaju Yersinia. Do zakażenia może dochodzić drogą pokarmową lub poprzez ukąszenie kleszcza. W ramach Dużego Panelu CM Wielkoszyński oferuje przesiewowe badanie serologiczne wykonywane metodą ELISA w klasie IgG. Dodatni wynik w klasie IgG nie pozwala na różnicowanie pomiędzy przebytym i aktywnym zakażeniem, dlatego wymaga dalszej diagnostyki.
  • W ramach panelu oferowana jest również diagnostyka serologiczna innych zakażeń współwystępujących z boreliozą, takich jak bruceloza.
  • Dodatkowo u pacjentów z podejrzeniem boreliozy ważne jest rozszerzenie diagnostyki o zakażenia bakteriami z rodzaju Mycoplasma i Chlamydia, gdyż podobny obraz kliniczny tych zakażeń często imituje boreliozę, a infekcje te mogą występować niezależnie od boreliozy. Ponadto zakażenia chlamydiami i mykoplazmami współistnieją często z boreliozą z Lyme powodując jej cięższy przebieg.
  • W ramach Panelu wykonywany jest test przesiewowy w diagnostyce kiły, celem wykluczenia reakcji krzyżowych, czyli reakcji fałszywie dodatnich w kierunku boreliozy.
  • Przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) – test przesiewowy wykonywany metodą IIF w klasie IgG, służący do diagnostyki serologicznej układowych chorób tkanki łącznej (kolagenoz). Badanie pozwala na zidentyfikowanie chorób, które mogą dawać objawy podobne do boreliozy lub które mogą pojawić się w przebiegu boreliozy. Wiedza o ew. występowaniu chorób autoimmunologicznych jest kluczowa do zastosowania odpowiedniego leczenia również przy współwystępowaniu boreliozy.
E1

ANA Screen (IIF + CLIA)

Przeciwciała przeciwjądrowe ANA Screen (IIF + CLIA)

Diagnostyka serologiczna układowych chorób tkanki łącznej (kolagenoz). Jako metody badania zastosowano dwie, uzupełniające się techniki serologiczne: immunofluorescencję pośrednią (IIF) oraz metodę immunochemiluminescencyjną (CLIA).

D1

Anaplasma phagocytophilum IgG metodą IIF

Anaplasma phagocytophilum IgG metodą IIF

Badanie przesiewowe wykrywające obecność przeciwciał IgM dla Anaplasma phagocytophilum, wykonywane techniką immunofluorescencji pośredniej (IIF). Przeciwciała klasy IgM pojawiają się we krwi już po kilku dniach od zakażenia i utrzymują się przez 4-8 tygodni (przy aktywności zakażenia możliwe jest dłuższe utrzymywanie się przeciwciał IgM). Natomiast przeciwciała w klasie IgG pojawiają się około 7-10 dnia od zakażenia, osiągając szczyt stężenia około 14 – 21 dnia i utrzymują się latami. Badanie ma charakter jakościowy i pozwala jedynie na potwierdzenie obecności przeciwciał (nie informuje o ich ilości). Wskazane jest jednoczesne wykonanie oznaczeń w klasach IgG i IgM, co pozwala z większą precyzją ustalić fazę zakażenia.

D2

Anaplasma phagocytophilum IgM metodą IIF

Anaplasma phagocytophilum IgM metodą IIF

Badanie przesiewowe wykrywające obecność przeciwciał IgM dla Anaplasma phagocytophilum, wykonywane techniką immunofluorescencji pośredniej (IIF). Przeciwciała klasy IgM pojawiają się we krwi już po kilku dniach od zakażenia i utrzymują się przez 4-8 tygodni (przy aktywności zakażenia możliwe jest dłuższe utrzymywanie się przeciwciał IgM). Natomiast przeciwciała w klasie IgG pojawiają się około 7-10 dnia od zakażenia, osiągając szczyt stężenia około 14 – 21 dnia i utrzymują się latami. Badanie ma charakter jakościowy i pozwala jedynie na potwierdzenie obecności przeciwciał (nie informuje o ich ilości). Wskazane jest jednoczesne wykonanie oznaczeń w klasach IgG i IgM, co pozwala z większą precyzją ustalić fazę zakażenia.

D5

Babesia divergens IgG

Babesia divergens IgG

Badanie w kierunku zarażenia Babesia divergens, czyli gatunkiem najczęściej występującym w Europie. Technika immunofluorescencji pośredniej (IIF) – wynik ma charakter jakościowy (potwierdza obecność swoistych przeciwciał w klasie IgG). Przeciwciała IgG mogą utrzymywać się długi czas po przebyciu zakażenia lub skutecznym jego leczeniu. Ostateczna interpretacja wyniku zależy więc od obrazu klinicznego.

D3

Przeciwciała przeciw Babesia sp. IgG

Przeciwciała przeciw Babesia sp. IgG

Badanie przesiewowe wykonywane techniką ELISA. Wykrywa przeciwciała klasy IgG skierowane przeciw trzem gatunkom Babesii –Babesia microti, Babesia bovis i Babesia equi, jednak ze względu na podobieństwo antygenowe może wykrywać również inne gatunki pasożyta. Przeciwciała IgG mogą utrzymywać się długi czas po przebyciu zakażenia lub skutecznym jego leczeniu. Ostateczna interpretacja wyniku zależy więc od obrazu klinicznego.

D4

Przeciwciała przeciw Babesia sp. IgM

Przeciwciała przeciw Babesia sp. IgM

Badanie przesiewowe wykonywane techniką ELISA. Wykrywa przeciwciała klasy IgM skierowane przeciw trzem gatunkom Babesii – Babesia microti, Babesia bovis i Babesia equi, jednak ze względu na podobieństwo antygenowe może wykrywać również inne gatunki pasożyta. Przeciwciała IgM pojawiają się na początku choroby i dość szybko zanikają po przebyciu ostrej fazy zakażenia. Ponieważ występują stosunkowo rzadko w późnych etapach zakażenia (przewlekła babesioza), to ostateczna interpretacja wyniku zależy od obrazu klinicznego i ewentualnie obecnych przeciwciał IgG.

D9

Bartonella IgG (ELISA)

Bartonella IgG (ELISA)

Przeciwciała przeciw Bartonella sp. (przeciwciała przeciw antygenom Bartonella henselae, Bartonella quintana, Bartonella elizabethae, Bartonella alsatica, Bartonella vinsonii ssp. berghoffii, Bartonella vinsonii ssp. arupensis) w klasie IgG techniką ELISA. Test ELISA wykrywa przeciwciała klasy IgG dla 6 gatunków Bartonelli i wykorzystuje natywne (wyizolowane z hodowli bakteryjnej in vitro) antygeny 6 najważniejszych gatunków Bartonella. Ze względu na występowanie reakcji krzyżowych może wykrywać również inne gatunki bartonelli. Przeciwciała klasy G (IgG) w przebiegu zakażenia pojawiają się później i utrzymują się długo (często do końca życia). Natomiast przeciwciała klasy M (IgM) w przebiegu zakażenia pojawiają się wcześnie i utrzymują się dość krótko (kilka miesięcy). W przewlekłych zakażeniach mogą jednak utrzymywać się stale lub pojawiać się okresowo wskazując na aktywność zakażenia. Ponieważ dla klasy IgM przeciwciała często są gatunkowo-specyficzne, wykrycie IgM dla konkretnego gatunku może być potwierdzeniem tego zakażenia. Badania wykonywane są testami oficjalnie niedopuszczonymi (zarejestrowanymi) do użytku w diagnostyce laboratoryjnej u ludzi (IVD). Oznacza to, że test opracowano w laboratorium CMW na podstawie publikacji naukowych i że nie posiada on oficjalnego certyfikatu IVD. Wynik badania wykonywanego testem niedopuszczonym do diagnostyki in vitro, może mieć jedynie charakter pomocniczy w ustaleniu rozpoznania.

D10

Bartonella IgM (ELISA)

Bartonella IgM (ELISA)

Przeciwciała przeciw Bartonella sp. (przeciwciała przeciw antygenom Bartonella henselae, Bartonella quintana, Bartonella elizabethae, Bartonella alsatica, Bartonella vinsonii ssp. berghoffii, Bartonella vinsonii ssp. arupensis) w klasie IgM techniką ELISA. Test ELISA wykrywa przeciwciała klasy IgM dla 6 gatunków bartonelli i wykorzystuje natywne (wyizolowane z hodowli bakteryjnej in vitro) antygeny 6 najważniejszych gatunków Bartonella. Ze względu na występowanie reakcji krzyżowych może wykrywać również inne gatunki bartonelli. Przeciwciała klasy G (IgG) w przebiegu zakażenia pojawiają się później i utrzymują się długo (często do końca życia). Natomiast przeciwciała klasy M (IgM) w przebiegu zakażenia pojawiają się wcześnie i utrzymują się dość krótko (kilka miesięcy). W przewlekłych zakażeniach mogą jednak utrzymywać się stale lub pojawiać się okresowo wskazując na aktywność zakażenia. Ponieważ dla klasy IgM przeciwciała często są gatunkowo-specyficzne, wykrycie IgM dla konkretnego gatunku może być potwierdzeniem tego zakażenia. Zwiększenie ilości testowanych gatunków bartonelli znacznie więc zwiększa szanse na wykrycie zakażenia – szczególnie w klasie IgM. Badania wykonywane są testami oficjalnie niedopuszczonymi (zarejestrowanymi) do użytku w diagnostyce laboratoryjnej u ludzi (IVD). Oznacza to, że test opracowano w laboratorium CMW na podstawie publikacji naukowych i że nie posiada on oficjalnego certyfikatu IVD. Wynik badania wykonywanego testem niedopuszczonym do diagnostyki in vitro, może mieć jedynie charakter pomocniczy w ustaleniu rozpoznania.

D14

Brucella IgG – ELISA

Brucella IgG – ELISA

Przeciwciała klasy IgG oznaczane metodą ELISA. Antygenem są lipopolisacharydy bądź białka ściany komórkowej izolowane z Brucella abortus. Pojawienie się przeciwciał klasy IgG występuje w późnych etapach zakażenia (po pojawieniu się przeciwciał IgM w ostrej fazie brucelozy). W przewlekłej brucelozie przeciwciała tej klasy występują zawsze, pozostając wykrywalne nawet po wyleczeniu (często do końca życia).

D22

Chlamydia LPS IgG – ELISA

Chlamydia LPS IgG – ELISA

Badanie wykonywane techniką ELISA i wykrywające przeciwciała przeciw antygenowi lipopolisacharydowemu (LPS) Chlamydia w klasie IgG. Stosowany jako antygen LPS chlamydii jest wspólny dla wszystkich trzech gatunków chlamydii: Chlamydia pneumoniae, Chlamydia trachomatis i Chlamydia psittaci. Test więc teoretycznie wykrywa przeciwciała IgG skierowane przeciw tym gatunkom i może być używany jako test przesiewowy w kierunku chlamydiozy (tylko dla przeciwciał klasy IgG). Wykrycie przeciwciał w klasie IgG dostarcza jedynie informacji o zakażeniu, bez bliższych informacji o jego stanie (przebyte lub aktywne). Obecność przeciwciał IgG może utrzymywać się długo po wyleczeniu zakażenia (miesiące, nawet lata). Dla pełnej oceny aktualnego statusu serologicznego wskazane jest jednoczesne wykonanie oznaczeń swoistych przeciwciał dla Chlamydia pneumoniae i Chlamydia trachomatis w klasach IgA i IgM.

D18

Chlamydia pneumoniae IgA – ELISA

Chlamydia pneumoniae IgA – ELISA

Badanie wykrywające przeciwciała przeciw Ch. pneumoniae w klasie IgA wykonywane techniką ELISA. Wykrycie przeciwciał w klasie IgA wskazuje na aktywne, przewlekłe zakażenie Chlamydia pneumoniae. Dla pełnej oceny aktualnego statusu serologicznego wskazane jest jednoczesne wykonanie oznaczeń w klasach IgG i IgM.

D16

Chlamydia pneumoniae IgG – ELISA

Chlamydia pneumoniae IgG – ELISA

Badanie wykrywające przeciwciała przeciw Ch. pneuminiae w klasie IgG wykonywane techniką ELISA. Wykrycie przeciwciał w klasie IgG dostarcza jedynie informacji o zakażeniu, bez bliższych informacji o jego stanie (przebyte lub aktywne). Obecność przeciwciał IgG może utrzymywać się długo po wyleczeniu zakażenia (miesiące, nawet lata). Dla pełnej oceny aktualnego statusu serologicznego wskazane jest jednoczesne wykonanie oznaczeń w klasach IgA i IgM.

D17

Chlamydia pneumoniae IgM – ELISA

Chlamydia pneumoniae IgM – ELISA

Badanie wykrywające przeciwciała przeciw Chlamydia pneumoniae w klasie IgM wykonywane techniką ELISA. Wykrycie przeciwciał w klasie IgM świadczy najczęściej o wczesnych etapach zakażenia (ostra faza – pierwotne zakażenie Chlamydia pneumoniae). W przewlekłych zakażeniach przeciwciała klasy IgM pojawiają się sporadycznie i okresowo. Dla pełnej oceny aktualnego statusu serologicznego wskazane jest jednoczesne wykonanie oznaczeń w klasach IgA i IgG.

G5

Test kiłowy – immunochromatografia

Test kiłowy – immunochromatografia

Test przesiewowy w diagnostyce kiły.

D28

Mycoplasma pneumoniae IgA – ELISA

Mycoplasma pneumoniae IgA – ELISA

Badanie wykrywające przeciwciała IgA przeciw antygenom Mycoplasma pneumoniae, wykonywane metodą ELISA. W przebiegu ostrego, pierwotnego zakażenia przeciwciała IgG można wykryć około 10 dnia od zakażenia. W tym samym czasie u dorosłych pojawiają się przeciwciała IgA, których wysoki poziom po okresie ostrego zakażenia, jest wskaźnikiem przewlekłego zakażenia.

D26

Mycoplasma pneumoniae IgG – ELISA

Mycoplasma pneumoniae IgG – ELISA

Badanie wykrywające przeciwciała IgG przeciw antygenom Mycoplasma pneumoniae, wykonywane metodą ELISA. W przebiegu ostrego, pierwotnego zakażenia przeciwciała IgM są wykrywane już 4 dni po zakażeniu, natomiast przeciwciała IgG można wykryć kilka dni później. Izolowana obecność przeciwciał IgG jest jedynie dowodem przebytego zakażenia i nie wymaga leczenia.

D27

Mycoplasma pneumoniae IgM – ELISA

Mycoplasma pneumoniae IgM – ELISA

Badanie wykrywające przeciwciała IgM przeciw antygenom Mycoplasma pneumoniae, wykonywane metodą ELISA. W przebiegu ostrego, pierwotnego zakażenia, przeciwciała IgM są wykrywane już 4 dni po zakażeniu. Izolowana obecność przeciwciał IgM jest charakterystyczna dla wczesnej fazy pierwotnego zakażenia Mycoplasma pneumoniae. W przewlekłym zakażeniu przeciwciała IgM pojawiają się sporadycznie i tylko okresowo.

D42

Yersinia enterocolitica IgG – ELISA

Yersinia enterocolitica IgG – ELISA

Przeciwciała przeciw Yersinia w klasie IgG – badanie wykonywane jest techniką ELISA i wykorzystaniem jako antygenów mieszaniny białek zewnętrznych (YOP’s). Test nie różnicuje zakażeń spowodowanych przez Yersinia eneterocolitica i Yersinia pseudotuberculosis, jak również nie odpowiada na pytanie czy zakażenia jest aktywne (przeciwciała IgG występują zarówno w aktywnych zakażeniach, jak i po ich przebyciu – często dożywotnio). W przypadku uzyskania dodatniego wyniku testu wskazane jest rozszerzenie diagnostyki i wykonanie badań metodą immunoblot (Western Blot).

Podsumowanie panelu

C.3
1544zł (oszczędzasz 782 zł)

Duży panel koinfekcji

Duży Panel Koinfekcji – obejmuje badania w kierunku zakażeń, które są przenoszone przez kleszcze (tzw. Koinfekcje) i których stwierdzenie bardzo często opóźnia, utrudnia lub wręcz uniemożliwia skuteczne leczenie boreliozy. W skład Dużego Panelu Koinfekcji wchodzą następujące badania: anaplazmozy (IgM i IgG), bartonellozy (IgG i IgM dla 6 gatunków bartonelli), babeszjozy (3 gatunki – IgG i IgM), zakażeń Chlamydia pneumoniae (IgG, IgM i IgA) i Mycoplasma pneumoniae (IgG, IgM i IgA), Yersinia IgG, kiła, bruceloza (IgG) oraz badanie przesiewowe w kierunku przeciwciał przeciwjądrowych (ANA).

Przejdź do cennika Przejdź do
podsumowania