Choroby przenoszone drogą płciową
Choroby przenoszone drogą płciową zwane również chorobami wenerycznymi to grupa chorób zakaźnych oraz pasożytniczych, które mogą być wywołane przez bakterie, wirusy, grzyby lub pasożyty. Choroby te przenoszone są najczęściej w drodze kontaktu płciowego, choć nie tylko. Ryzyko rozwoju zakażenia rośnie również u osób korzystających z basenów, saun i solarium.
Chlamydia trachomatis
Szczepy Chlamydia trachomatis mogą powodować u ludzi takie schorzenia, jak: jaglica – przewlekłe zakażenie spojówki i rogówki, zapalenie płuc u niemowląt, wtrętowe zapalenie spojówek u dorosłych, ropno-śluzowe zapalenie szyjki macicy, nierzeżączkowe i porzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, ziarniniak weneryczny, inne zakażenia dróg moczowo-płciowych u kobiet i mężczyzn. Bakterie z rodzaju Chlamydia czerpią energię z zakażonych komórek. Może również dochodzić do powikłań autoimmunologicznych, jak np. reaktywnego zapalenia stawów.
HSV-1 i HSV-2
Wirusy opryszczki HSV-1 (Herpes simplex-1) i HSV-2 (Herpes simplex-2) są blisko spokrewnionymi i szeroko rozpowszechnionymi na świecie ludzkimi patogenami. Do zakażenia wirusami HSV-1 i HSV-2 dochodzi drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z wydzieliną narządów płciowych lub śluzówką jamy ustnej. Infekcja wirusem HSV-1 obejmuje najczęściej okolice ust i nosa, zakażenia wirusem HSV-2 obejmują natomiast okolice narządów płciowych. Nawroty zakażenia zwykle objawiają się pod postacią opryszczki.
Kiła
Kiła u ludzi przenoszona jest głównie drogą płciową. Możliwe są również infekcje poprzez transfuzję krwi, przeszczepianie narządów, przez uszkodzoną skórę (zranienia) oraz poprzez śluzówkę jamy ustnej (pocałunek z osobą zakażoną, wspólne szminki i szczoteczki do zębów). Kiła przebiega w kilku fazach, pierwsza faza ma charakter zmian miejscowych, następnie bakteria rozsiewa się po organizmie. Późna kiła może atakować ośrodkowy układ nerwowy, sercowo-naczyniowy, narządy wewnętrzne oraz skórę i kości.
Ureaplasma urealyticum i Mycoplasma hominis
Choć Mycoplasma hominis i Ureaplasma urealyticum opisywane są jako gatunki dla człowieka niechorobotwórcze, bardzo często izolowane są z dróg moczowo-płciowych w przypadkach ich nieswoistych zapaleń. Mycoplasma hominis opisywano jako czynnik sprawczy zapaleń jajników i jajowodów, odmiedniczkowego zapalenia nerek, gorączki poporodowej i innych zakażeń. Ureaplasmy dość często wywołują u mężczyzn nierzeżączkowe zapalenia cewki moczowej i inne powikłania (zapalenia gruczołu krokowego i najądrzy). Istnieje ryzyko wystąpienia późnych powikłań immunologicznych.
