fbpx

Neurologiczne zespoły paranowotworowe

Neurologiczne zespoły paranowotworowe (paraneoplastyczne) charakteryzują się rzadkim występowaniem, a objawy neurologiczne są obserwowane 3-4 lata przed zdiagnozowaniem guza i mogą dotyczyć różnych struktur układu nerwowego. Pozytywny wynik badania autoprzeciwciał onkoneuronalnych wskazuje w ponad 95% na proces nowotworowy leżący u podłoża zaburzeń neurologicznych, które nie wynikają z obecności samego guza bądź jego przerzutów. Leczenie choroby nowotworowej prowadzi do poprawy, a nawet ustąpienia zaburzeń neurologicznych.

arrowarrowarrow

Neurologiczne zespoły paranowotworowe - oferta badań

E11
570.00zł

Przeciwciała onkoneuronalne

Przeciwciała onkoneuronalne IIF i Immunoblot

Przeciwciała onkoneuronalne – badanie wykrywa przeciwciała związane z obecnością objawów neurologicznych u chorych na nowotwory. Wykonywane jest dwiema technikami – metodą immunofluorescencji pośredniej (IIF) i immunoblotingu (9 antygenów) . Wskazaniem do wykonania badania jest występowanie objawów neurologicznych niejasnego pochodzenia i diagnostyka różnicowa tych objawów.

Neurologiczne zespoły paranowotworowe – opis

Przeciwciała onkoneuronalne – diagnostyka neurologicznych zespołów paranowotworowych

Neurologiczne zespoły paranowotworowe (paraneoplastyczne) są to neurologiczne powikłania chorób nowotworowych, które nie wynikają z obecności samego guza, bądź jego przerzutów, ani nie są skutkiem zaburzeń metabolicznych, naczyniowych lub powikłań infekcyjnych, będących niekorzystnymi dla pacjenta następstwami leczenia. Rozwiń tekst

arrowarrowarrow
Zwiń tekst
Mechanizmy patogenetyczne powstawania przeciwciał onkoneuronalnych nie zostały do końca poznane. Prawdopodobnie komórki guza zawierają antygeny, które poza tym występują tylko w neuronach, a powstające przeciwciała przeciwko tym antygenom wraz z cytotoksycznymi komórkami T (są to komórki odpowiedzialne za odpowiedź odpornościową w organizmie) atakują i niszczą neurony oraz są przyczyną występowania objawów neurologicznych. Do tej pory nie opisywano przypadków obecności tych przeciwciał u zdrowych osób ani u pacjentów bez objawów neurologicznych zespołów paranowotworowych. Pozytywny wynik badania autoprzeciwciał onkoneuronalnych wskazuje (w ponad 95%) na proces nowotworowy leżący u podłoża zaburzeń neurologicznych, zaś leczenie guza prowadzi do poprawy stanu klinicznego i (czasem częściowego) ustąpienia zaburzeń neurologicznych.

Zwiń tekst

Neurologiczne zespoły paranowotworowe – objawy i leczenie

Neurologiczne zespoły paranowotworowe - objawy

Neurologiczne zespoły paranowotworowe (paraneoplastyczne zespoły neurologiczne) charakteryzują się rzadkim występowaniem, przebiegiem bez gwałtownych objawów, a objawy neurologiczne są obserwowane 3-4 lata przed zdiagnozowaniem guza i mogą dotyczyć różnych struktur układu nerwowego. Rozwiń tekst

arrowarrowarrow
Zwiń tekst
Do charakterystycznych zespołów paraneoplastycznych można zaliczyć: limbic encephalitis (depresja, zaniki pamięci), polineuropatię autonomiczną (porażenie jelit), miasteniczny zespół Lamberta-Eatona (osłabienie siły mięśniowej, suchość w ustach), zespół rakowiaka lub retinopatię (chorobę siatkówki) związaną z czerniakiem. Przeciwciała onkoneuronalne wykrywane są u niektórych pacjentów z rakiem drobnokomórkowym płuc, rakiem sutka lub jajnika, nasieniakiem, grasiczakiem i innymi nowotworami. Wiadomo, że występowanie przeciwciał onkoneuronalnych może o kilka miesięcy, a nawet lat, wyprzedzać pojawienie się innych objawów choroby nowotworowej. Podkreśla się, że zaburzenia neurologiczne i pozytywny wynik badania autoprzeciwciał pozwalają na szybsze postawienie właściwej diagnozy, nawet jeśli wyprzedzają objawy wynikające z obecności nowotworu. Tak więc pacjenci z pozytywnymi wynikami badań serologicznych powinni być dokładnie zbadani w kierunku skrycie przebiegającej choroby nowotworowej.

Neurologiczne zespoły paranowotworowe – leczenie

Podstawą leczenia neurologicznych zespołów paranowotworowych jest leczenie choroby podstawowej, tj. nowotworu odpowiedzialnego za pojawienie się tych przeciwciał.

Zwiń tekst

Neurologiczne zespoły paranowotworowe - diagnostyka

Najważniejszymi autoantygenami (czyli antygenami własnymi, które przez układ odpornościowy organizmu rozpoznawane są jako obce i wywołują powstawanie przeciwciał przeciw własnym tkankom), dla których opisywano obecność przeciwciał onkoneuronalnych, są: Hu, Yo, Ri, amfifizyna, CV-2, Ma2. Rozwiń tekst

arrowarrowarrow
Zwiń tekst
Pierwszym przeciwciałem onkoneuronalnym były opisane w 1985 roku przeciwciała anty-Hu (ANNA 1). Częstość występowania nowotworów (głównie drobnokomórkowego raka płuca) wśród pacjentów anty-Hu-pozytywnych wynosiła według różnych autorów od 83% do 98%.

W tabeli przedstawiono związek pomiędzy najczęściej stwierdzanymi przeciwciałami onkoneuronalnymi a powiązanymi z nimi nowotworami:

 

Przeciwciało onkoneuronalne Najczęstsze objawy neurologiczne Nowotwór
Anty-Hu (ANNA1) Neuropatia czuciowa, przewlekłe pseudozaparcia, postępujące uszkodzenie (zwyrodnienie) móżdżku, limbiczne zapalenie mózgu, zapalenie mózgu i rdzenia Drobnokomórkowy rak płuca, neuroblastoma, rak gruczołu krokowego
Anty-Yo (PCA1) Postępujące uszkodzenie (zwyrodnienie) móżdżku Rak jajnika, rak sutka
Anty-CV2 (CRMP5) Pląsawica, neuropatia czuciowa, przewlekłe pseudozaparcia, postępujące uszkodzenie móżdżku, limbiczne zapalenie mózgu, zapalenie mózgu i rdzenia Drobnokomórkowy rak płuca,
grasiczak
Anty-Ma2 (Ta/Ma, TNMA2) Limbiczne zapalenie mózgu, zapalenie pnia mózgu, postępujące uszkodzenie móżdżku Nasieniak,
nowotwory płuc (drobnokomórkowy rak płuca), rak jajnika
Anty-Ri (ANNA2) Zapalenie pnia mózgu, zwyrodnienie móżdżku, zespół opsoklonie-mioklonie Rak sutka
drobnokomórkowy rak płuca, guzy układu rozrodczego
Anty-amfifizyna Zespół sztywności (Stiff-person syndrome), zapalenie mózgu i rdzenia, neuropatia czuciowa Rak sutka,
drobnokomórkowy rak płuca, rak jajnika
Anty-rekoweryna Retinopatia Drobnokomórkowy rak płuca, rak endometrium, grasiczak, rak gruczołu krokowego
Anty-Tr Zwyrodnienie móżdżku Chłoniak Hodgkina
Anty-GAD Zwyrodnienie móżdżku, limbiczne zapalenie mózgu, zespół sztywnego człowieka Drobnokomórkowy rak płuca, rak grasicy, rak trzustki, rak nerki

 

Badanie przeciwciał onkoneuronalnych powinno być przeprowadzone równolegle dwiema metodami laboratoryjnymi:

- metodą immunofluorescencji pośredniej (IIF), co pozwala na wykrycie wielu rodzajów przeciwciał onkoneuronalnych, w tym takich, dla których nie dysponujemy obecnie formami oczyszczonymi lub rekombinowanymi,

- metodą immunoblotingu (Western Blot), w której poszukujemy przeciwciał przeciw ściśle zdefiniowanym i oczyszczonym autoantygenom.

Tak zestawione ze sobą techniki analityczne pozwalają na uzyskanie wysokiej czułości diagnostycznej czyli wykrycie większości przypadków neurologicznych zespołów paranowotworowych, w których występują zarówno przeciwciała przeciw ściśle zdefiniowanym antygenom neuronalnym, jak również tym, dla których nie dysponujemy formami oczyszczonymi autoantygenów.

Zwiń tekst

Przeciwciała onkoneuronalne - oferta badań

E11
570.00zł

Przeciwciała onkoneuronalne

Przeciwciała onkoneuronalne IIF i Immunoblot

Przeciwciała onkoneuronalne – badanie wykrywa przeciwciała związane z obecnością objawów neurologicznych u chorych na nowotwory. Wykonywane jest dwiema technikami – metodą immunofluorescencji pośredniej (IIF) i immunoblotingu (9 antygenów) . Wskazaniem do wykonania badania jest występowanie objawów neurologicznych niejasnego pochodzenia i diagnostyka różnicowa tych objawów.