

Czerwonka pełzakowa (pełzakowica, ameboza)
Pełzak czerwonki Entamoeba histolytica jest występującym na całym świecie pierwotniakiem pasożytującym u ludzi. Wydalane z kałem cysty Entamoeba histolytica mogą dostać się do wody lub gleby, a stąd przez jamę ustną wraz z wodą lub zanieczyszczonymi produktami spożywczymi, do przewodu pokarmowego człowieka. Cysty przenoszą również karaluchy i muchy. Pełzakowicy mogą towarzyszyć krwawe biegunki, bóle i skurcze brzucha, wzdęcia, nudności i wymioty, bolesne parcie na stolec, utrata wagi i zmęczenie. Ostra pełzakowica jest chorobą zagrażającą życiu.


Czerwonka pełzakowa (pełzakowica, ameboza) - oferta badań
Pełzak czerwonki IgG i IgM – IIF
Pełzak czerwonki IgG i IgM – IIF
Test wykrywający przeciwciała IgG i IgM przeciw pełzakowi czerwonki, wykonywany techniką IIF (immunofluorescencja pośrednia). Wynik ma charakter jakościowy, co oznacza, że badanie jedynie potwierdza lub zaprzecza występowaniu swoistych przeciwciał w surowicy (nie określa ich ilości). Obecność przeciwciał klasy IgM (przy odpowiadającym pełzakowicy obrazie klinicznym) może stanowić potwierdzenia aktualnie toczącego się zarażenia. Izolowana obecność przeciwciał klasy IgG (przy braku objawów) najczęściej dowodzi jedynie kontaktu z patogenem lub przebytego zarażenia.
Czerwonka pełzakowa (pełzakowica, ameboza) - o chorobie

Czerwonka pełzakowa (pełzakowica, ameboza) - objawy i leczenie
Pełzakowica (czerwonka pełzakowa, ameboza) - objawy
Okres inkubacji Entamoeba histolytica może wahać się 2-26 dni. Często czerwonka pełzakowa przebiega bezobjawowo. Początek choroby może być jednak nagły i podstępny, a czerwonka pełzakowa może mieć przebieg ostry lub przewlekły. Rozwiń tekst
Pełzakowica (czerwonka pełzakowa, ameboza) - leczenie
Do leczenia inwazji powodowanych przez Entamoeba histolytica stosowane są zazwyczaj pochodnie nitroimidazolu (metronidazol, tynidazol, ornidazol) i chlorochina. U kobiet ciężarnych stosowana jest paromomycyna. W ciężkich, tkankowych postaciach zarażenia stosowana jest dodatkowo dehydroemetyna.Czerwonka pełzakowa (pełzakowica, ameboza) – diagnostyka
Materiałem do badań najczęściej jest kał, zeskrobiny i materiał pobrany z biopsji jelita (esicy) oraz treść pobrana z obwodowej części ropnia (gęstą treść wcześniej poddaje się działaniu enzymu upłynniającemu). Rozwiń tekst

We wszystkich przypadkach podejrzenia o pełzakowicę ważnym badaniem jest badanie kału na obecność cyst lub trofozoitów. W stolcach płynnych wykrywane są trofozoity, zaś w stolcach uformowanych cysty.
W diagnostyce pozajelitowej pełzakowicy, szczególnie w pełzakowicy wątrobowej, wykorzystuje się ultrasonografię (USG), tomografię komputerową i rezonans magnetyczny.
Dodatkowych informacji mogą dostarczyć metody immunologiczne wykrywające obecność antygenów pasożyta w kale. W tym celu stosowane są szybkie testy kasetkowe lub paskowe oraz metoda ELISA. W metodach tych wykorzystywane są specyficzne gatunkowo przeciwciała monoklonalne.
W ostatnim okresie dość powszechnie wykorzystywane do wykrywania obecności pełzaka czerwonki są techniki biologii molekularnej. Materiałem wykorzystywanym do badania jest kał, wycinki wątroby i innych narządów, a także wycinki ściany jelita pobrane w trakcie kolonoskopii. Metody biologii molekularnej dają wiarygodne wyniki, kluczowe dla wiarygodności wyniku jest jednak odpowiednie pobranie materiału, tak by zawierał formy rozwojowe pasożyta.
W rozpoznaniu pełzakowicy pozajelitowej zastosowanie znajdują testy serologiczne. Testy serologiczne pomocne są także w diagnostyce aktywnej inwazji jelitowej spowodowanej przez Entamoeba histolytica. Wykorzystywane są metody immunofluorescencji pośredniej (IIF), hemaglutynacji biernej oraz metody immunoenzymatyczne (ELISA). Najczęściej oznaczane są przeciwciała klasy IgG i IgM, rzadziej w klasie IgA. Ze względu na podobieństwo antygenów Entamoeba histolytica do antygenów innych pełzaków (w tym gatunków niechorobotwórczych dla ludzi) interpretacja wyników badań serologicznych powinna być ostrożna i zawsze powiązana z obrazem klinicznym i wywiadem z pacjentem.

Czerwonka pełzakowa (pełzakowica, ameboza) - oferta badań
Pełzak czerwonki IgG i IgM – IIF
Pełzak czerwonki IgG i IgM – IIF
Test wykrywający przeciwciała IgG i IgM przeciw pełzakowi czerwonki, wykonywany techniką IIF (immunofluorescencja pośrednia). Wynik ma charakter jakościowy, co oznacza, że badanie jedynie potwierdza lub zaprzecza występowaniu swoistych przeciwciał w surowicy (nie określa ich ilości). Obecność przeciwciał klasy IgM (przy odpowiadającym pełzakowicy obrazie klinicznym) może stanowić potwierdzenia aktualnie toczącego się zarażenia. Izolowana obecność przeciwciał klasy IgG (przy braku objawów) najczęściej dowodzi jedynie kontaktu z patogenem lub przebytego zarażenia.