Niewykryta borelioza zabrała Łukiemu wiele lat dzieciństwa

Łukasz rozwijał się jak każde zdrowe dziecko. Czasami chorował, ale szybko zdrowiał. Przez całe życie kichał i prychał, ale - jak mówią jego rodzice - kto by się przejmował katarem u malca.

Około 10 roku życia Łukasz zaczął uskarżać się na ból pęcherza, potem niestrawność, miał objawy niedoczynności tarczycy oraz astmy. Pojawiła się dysleksja, problemy z pamięcią i rozkojarzenie. Spał po 16 godzin albo nie sypiał w ogóle. Nie wszystkie objawy występowały jednocześnie. Bywało, że symptomy same ustępowały, a lekarze rozkładali ręce i powtarzali, że to problemy wzrostowe.

Rodzice przerazili się dopiero wtedy, gdy pewnego poranka nie mogli dobudzić Łukasza. 13-latek zachowywał się jak ich niedawno zmarła 90-letnia babcia - bredził, lał się przez ręce, nie było z nim kontaktu. Wezwali karetkę i Łukasz trafił do szpitala. Wykluczono u niego chorobę endokrynologiczną, zakaźną, zatrucie, boreliozę, narkotyki, guz mózgu, SM. Badania, które zrobiono, wykazywały, że chłopiec jest zdrowy, a problemy może mieć co najwyżej psychiczne.

Rodzice Łukasza przypadkowo trafili do lekarza zajmującego się medycyną alternatywną. Ten, bez badań laboratoryjnych, postawił diagnozę – borelioza.

W kolejnych miesiącach pojawiały się nowe objawy, w tym te z poprzednich lat: problemy z pęcherzem, mdłości, dzwonienie w uszach, katar, rozkojarzenie. Chłopiec skarżył się na nadwrażliwość na światło i dźwięk, zawroty głowy i problemy ze snem. Pisał wolno, czytał z trudem, miał kłopoty z wypowiadaniem się. Ponieważ lekarz rodzinny wzruszał ramionami i nie kierował dziecka na dalsze badania, rodzice Łukasza stale chodzili z nim do lekarza "alternatywnego". Lekarz stawiał kolejne diagnozy: zatrucie plastikiem, rtęcią, gronkowiec, alergie - wszystko to bez specjalistycznych badań.

W swoje 15 urodziny chłopiec zaczął się skarżyć na rosnący ból. Znów trafił do szpitala, znów bez rozwiązań. Rodzice, pamiętając o diagnozie "borelioza", zrobili w pobliskim laboratorium test Western-Blot w klasie IgM i IgG. Oba wyniki wyszły negatywnie. Byli zrozpaczeni, bo wrócili do punktu wyjścia. Wzięli się na odwagę i poszukali kolejnego lekarza, by opowiedzieć mu całą historię. Lekarz przeprowadził długi, pogłębiony wywiad, zapoznał się z dokumentacją i na tej podstawie zlecił badania w specjalistycznym laboratorium. Ku zdziwieniu rodziców Łukasza, postawił diagnozę nie tylko boreliozy: objawy skojarzył z kilkoma innymi chorobami odkleszczowymi. Testy wykazały, że miał rację.

Największym problemem Łukasza okazała się być bartonella i babesia. Łuki jest leczony od 2 lat i objawy powoli ustępują. Rodzice z goryczą opowiadają, że niewiedza lekarzy na temat podstawowych chorób odkleszczowych o mało nie zabiła ich syna. Sam Łukasz mówi, że chorych powinni leczyć lekarze a nie cudotwórcy, a badania powinno się robić w laboratoriach, a nie u czarodziejów. Zastanawia się już nad wyborem przyszłego zawodu: może chciałby pracować w laboratorium? Wydaje mu się to ciekawe...

Pacjent regularnie bada się w Centrum Medycznym Wielkoszyński, co pozwala monitorować stan jego zdrowia. Czuje się coraz lepiej.