fbpx

Opistorchoza, czyli zarażenie przywrą kocią

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) jest odzwierzęcą chorobą pasożytniczą, która najczęściej występuje u psów, kotów oraz lisów. Głównym źródłem zakażenia człowieka jest spożycie kawioru oraz niedogotowanego mięsa ryb, a także niedomytych warzyw i wypicie zanieczyszczonej wody. W opistorchozie występuje gorączka, bóle brzucha, powiększenie wątroby i śledziony oraz zapalenie dróg żółciowych. Pojawiają się też objawy związane z toksycznym działaniem pasożytów: objawy kardiologiczne, drżenia mięśniowe, zaburzenia psychiczne i neurologiczne oraz uszkodzenie wątroby.
arrowarrowarrow

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) - oferta badań

F9
90.00zł

Przywra kocia IgG – ELISA

Przywra kocia IgG – ELISA

Test serologiczny wykrywający przeciwciała IgG swoiście reagujące z antygenami przywry kociej (Opisthorchis felineus). Może być stosowany w diagnostyce zarażenia tymi pasożytami. Ze względu na powolny spadek poziomu IgG po leczeniu (lub długotrwałe utrzymywanie się wysokich mian przeciwciał IgG), metoda nie powinna służyć do monitorowania odpowiedzi na leczenie przeciwpasożytnicze. Możliwe są również reakcje krzyżowe z innymi przywrami (podobieństwo antygenowe).

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) - o chorobie

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) jest odzwierzęcą chorobą pasożytniczą, która najczęściej występuje u psów, kotów oraz lisów. Rzadziej bytuje w organizmie człowieka. Pasożytem wywołującym chorobę jest przywra Opisthorchis felineus. Opistorchoza jest chorobą przewodów żółciowych i wątroby, jednak przywra kocia Opisthorchis felineus w postaci dojrzałej może występować w innych miejscach. Rozwiń tekst

arrowarrowarrow
Zwiń tekst

Głównym źródłem zakażenia opistorchozą jest spożycie kawioru oraz niedogotowanego lub surowego mięsa ryb, głównie karpiowatych. Do zakażenia może dojść również po spożyciu niedomytych warzyw, a także po wypiciu zanieczyszczonej wody.

Choroba występuje w południowej, środkowej i wschodniej Europie (Hiszpanii, we Włoszech, Albanii, Grecji, Macedonii, Francji, Szwajcarii, Holandii, Niemczech, europejskiej części Rosji) i Azji (Turcja, Kaukaz, w dorzeczu Wołgi i Dniepru, na Syberii, w Korei Północnej oraz Południowej, Japonii, Indonezji, na Półwyspie Indochińskim, Filipinach). Również w Polsce opisano przypadki tej choroby.

Zwiń tekst

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) - objawy i leczenie

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) - objawy

Opistorchoza najczęściej przebiega bezobjawowo.  Pojawiające się objawy mają z reguły niecharakterystyczny przebieg. W opistorchozie występuje gorączka, bóle brzucha, powiększenie wątroby i śledziony oraz zapalenie dróg żółciowych. Przywry w przewodach żółciowych wywołują odpowiedź zapalną. Zmianom tym towarzyszy włóknienie. Rozwiń tekst

arrowarrowarrow
Zwiń tekst

W stadium przewlekłym opistorchoza wywołana przez Opisthorchis felineus przebiega podobnie jak zarażenie przywrą chińską Clonorchis sinensis, czyli klonorchoza, która przybiera zwykle przewlekłą postać. Objawy kliniczne pojawiają się na skutek mechanicznego drażnienia przewodów żółciowych i toksycznego działania pasożytów. Bytowanie pasożytów w drogach żółciowych powoduje lokalne reakcje tkankowe, m.in. proliferację, czyli intensywny rozrost nabłonka i tkanki łącznej oraz zwłóknienia.

W organizmie gospodarza mogą wystąpić objawy związane z toksycznym działaniem metabolitów i obumarłych pasożytów. Należą do nich m.in. objawy kardiologiczne, drżenia mięśniowe, zaburzenia psychiczne i neurologiczne oraz uszkodzenie wątroby.

Na obszarach częstego występowania opistorchozy u większości zarażonych osób nie pojawiają się objawy. Jeśli pojawiają się ostre objawy, dochodzi do tego najczęściej w wyniku pierwszego zarażenia pasożytem. Mogą wystąpić wtedy dreszcze, narastająca lub nagła gorączka do 40 stopni Celsjusza, bóle w nadbrzuszu, powiększenie wątroby i śledziony (hepatosplenomegalia), eozynofilia (czyli zwiększenie liczby rodzaju białych ciałek krwi - eozynofili - we krwi obwodowej).

Kilkukrotne zarażenie Clonorchis sinensis prowadzi do powstania poważnych zmian w wątrobie, w której powstają nacieki zapalne lub ropnie wątroby, pojawia się niedrożność dróg żółciowych z żółtaczką mechaniczną sugerująca kamicę.

W przebiegu inwazji pasożyta w przewodach żółciowych obserwuje się zmiany histopatologiczne, w rozwoju których wyróżnia się cztery stadia: łuszczenie komórek nabłonkowych, patologiczny rozrost komórek nabłonkowych, powstanie gruczolaków i intensywny, patologiczny rozrost tkanki łącznej.

Najpoważniejszą konsekwencją inwazji pasożyta są nowotwory dróg żółciowych (cholangiocarcinoma), które najczęściej występują u osób zamieszkujących obszary endemiczne. Mechanizm powstawania nowotworów nie jest wciąż wyjaśniony. Jedna z hipotez zakłada, że inwazja przywry jest czynnikiem sprzyjającym rozwojowi choroby na Dalekim Wschodzie, gdzie substancje rakotwórcze są często obecne w pożywieniu (np. aflatoksyny w orzeszkach ziemnych, nitrozaminy w solonych rybach i kiełbasie).

W obrazie histopatologicznym przewodów żółciowych stwierdza się silne infiltracje tkanki nabłonkowej leukocytami, powodujące zmiany zapalne i zwłóknienia.

Przywry mogą występować w przewodach trzustkowych, ale zwykle nie powoduje to objawów. Sporadycznie może się rozwinąć zapalenie trzustki.

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) - leczenie

Do leczenia inwazji przywrami zalecany jest prazykwantel.

Zwiń tekst

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) - diagnostyka

Podstawą potwierdzenia zarażenia człowieka przywrą kocią jest znalezienie pasożytów w kale lub w treści dwunastniczej. Pomocne mogą być również techniki radiologiczne i ultrasonografia.

W diagnostyce opistorchozy stosuje się również metody serologiczne (np. ELISA), wykrywające swoiste dla przywr przeciwciała klasy IgG (choć opisano również występowanie innych klas przeciwciał – np. IgA, IgM czy IgE).

arrowarrowarrow

Opistorchoza (zarażenie przywrą kocią) - oferta badań

F9
90.00zł

Przywra kocia IgG – ELISA

Przywra kocia IgG – ELISA

Test serologiczny wykrywający przeciwciała IgG swoiście reagujące z antygenami przywry kociej (Opisthorchis felineus). Może być stosowany w diagnostyce zarażenia tymi pasożytami. Ze względu na powolny spadek poziomu IgG po leczeniu (lub długotrwałe utrzymywanie się wysokich mian przeciwciał IgG), metoda nie powinna służyć do monitorowania odpowiedzi na leczenie przeciwpasożytnicze. Możliwe są również reakcje krzyżowe z innymi przywrami (podobieństwo antygenowe).