Antygeny krętkowe w moczu (LUAT - Lyme Urine Antigens)

Są one wydalane z moczem i mogą być wykrywane w tym materiale. Badanie powinno być wykonane w czasie podawania antybiotyków bakteriobójczych (np. pochodnych penicyliny lub cefalosporyn) oraz leków powodujących rozpad form przetrwalnikowych borelii (tynidazol/metronidazol). Wykonanie badania bez podania antybiotyków zazwyczaj daje wynik ujemny (stężenie antygenów krętkowych w moczu jest zbyt niskie i znajduje się poniżej granicy wykrywalności testu).

• ujemne wyniki badań serologicznych w kierunku boreliozy przy podejrzeniu tzw. „seronegatywnej boreliozy” – badanie LUAT może pełnić rolę pomocniczą w ustaleniu rozpoznania,
• pacjent przewlekle otrzymuje leki immunosupresyjne (np. sterydy, metotreksat, azatioprynę), a istnieje podejrzenie boreliozy i nie udaje się odstawić leków immunosupresyjnych (przez co wyniki testów serologicznych i komórkowych mogę być fałszywie ujemne),
• pacjent został poddany niedawno lub jest obecnie w trakcie antybiotykoterapii "standardowej" boreliozy lub w trakcie antybiotykoterapii z innej przyczyny (podawanie antybiotyków z innej przyczyny można wówczas wykorzystać jako „prowokację antybiotykową”),
• ocena obecności antygenów krętkowych w moczu w trakcie antybiotykoterapii boreliozy – ujemny wynik jest jedną z wskazówek (m.in. poza ustępowaniem objawów klinicznych) pozwalających na zakończenie leczenia.

Standardowe zestawy antybiotyków stosowane przez lekarzy ILADS (International Lyme and Associated Diseases Society - Międzynarodowe Towarzystwo ds. Boreliozy i Chorób z Nią Powiązanych) w USA zawierają antybiotyk beta-laktamowy (amoksycylina, ceftriakson, cefuroksym), makrolid oraz metronidazol lub tynidazol. Mocz pobierany jest zazwyczaj w 2, 4 i 6 dniu prowokacji (pierwsza, poranna próbka moczu) lub jeśli badanie jest przeprowadzane jako kontrola pod koniec leczenia – w dowolnym momencie antybiotykoterapii. Zaleca się pobranie pierwszej porannej próbki moczu, przez co unika się nadmiernego rozcieńczenia moczu występującego w ciągu dnia, gdy pacjent spożywa większe ilości płynów.

Badanie wykonywane jest metodą immunoenzymatyczną (ELISA). Ze względu na ograniczoną specyficzność dodatni wynik badania nie może być jedyną podstawą do decyzji diagnostyczno-terapeutycznych. Test nie posiada rejestracji do diagnostyki in vitro (IVD), w związku z czym wynik badania ma jedynie charakter pomocniczy w procesie diagnostyczno-terapeutycznym.

Standardowe zestawy antybiotyków stosowane przez lekarzy ILADS w USA zawierają antybiotyk beta-laktamowy (amoksycylina, ceftriakson, cefuroksym), makrolid oraz metronidazol lub tynidazol. Mocz pobierany jest zazwyczaj w 2, 4 i 6 dniu prowokacji (pierwsza, poranna próbka moczu) lub jeśli badanie jest przeprowadzane jako kontrola pod koniec leczenia – w dowolnym momencie antybiotykoterapii. Zaleca się pobranie pierwszej porannej próbki moczu, przez co unika się nadmiernego rozcieńczenia moczu występującego w ciągu dnia, gdy pacjent spożywa większe ilości płynów.

Badanie wykonywane jest metodą immunoenzymatyczną (ELISA). W badaniu wykrywane są fragmenty antygenu p100 (p83), które powstają w organizmie osoby zakażonej i ostatecznie wydalane są z moczem. Ze względu na ograniczoną specyficzność dodatni wynik badania nie może być jedyną podstawą do decyzji diagnostyczno-terapeutycznych. Test nie posiada rejestracji do diagnostyki in vitro (IVD), w związku z czym wynik badania ma jedynie charakter pomocniczy w procesie diagnostyczno-terapeutycznym.