HHV-7 (Human Herpesvirus typu 7)

Większość zakażonych komórek w czasie objawowej infekcji replikuje wirusy, co prowadzi do rozpadu komórki i uwolnienia herpeswirusów, jednak w niewielkiej części komórek replikacja ma postać latentną (utajoną) – zakażona komórka przeżywa, co umożliwia przetrwanie herpeswirusów w organizmie. Zakażenie latentne HHV-6 i HHV-7 dotyczy makrofagów i limfocytów T CD4, będących odmianą krwinek białych. Wirusy te mogą też zakażać komórki nerwowe. U zdrowych ludzi wirus HHV-7 często obecny jest w ślinie.

Wirusy z rodziny Herpes, w tym HHV-7 (podobnie jak HHV-6, i HHV-8), mogą być przyczyną zakażeń w okresie okołoporodowym, a także wywoływać choroby u noworodków. Nie ma potwierdzonych dowodów na to, by HHV-7 wywoływał zakażenia wrodzone, obecność HHV-7 stwierdza się natomiast w mleku 10% kobiet karmiących. Okres wylęgania większości zakażeń wywołanych przez HHV-7 jest długi. Osoby zakażone HHV-7 najsilniej zarażają tuż przed oraz zaraz po wystąpieniu objawów chorobowych, kiedy HHV-7 są licznie obecne w wydzielinach nosa, gardła, w ślinie oraz innych płynach ustrojowych.

Do zakażeń HHV-7 najczęściej dochodzi przez bezpośredni kontakt ze śliną oraz drogą seksualną, rzadziej pośrednio – przez przedmioty świeżo skażone wydzielinami i wydalinami (choroba brudnych rąk).

Prawdopodobnie przyczyną wysypki jest obecność zakażonych limfocytów T lub pojawienie się opóźnionej nadwrażliwości limfocytów T występujących w skórze. Dzięki uruchomieniu mechanizmów odporności komórkowej dochodzi zazwyczaj do skutecznego zwalczenia infekcji przez organizm. Niestety wirus HHV-7 wywołuje latentne zakażenia limfocytów T, trwające całe życie. Mimo łagodnego przebiegu choroby, wirus HHV jest najczęstszym czynnikiem powodującym pojawianie się drgawek gorączkowych u dzieci w wieku 6-24 miesiący.

Wirusy HHV-6 i HHV-7 mogą u dorosłych wywoływać objawy mononukleozy oraz limfadenopatię (powiększenie węzłów chłonnych), mogą również ulegać reaktywacji w przebiegu zakażenia wirusem HIV. U biorców przeszczepów mogą przyczynić się do odrzucenia przeszczepionego narządu, gdy w wyniku zakażenia u osób poddanych immunosupresji prowadzą do wystąpienia objawów klinicznych, takich jak gorączka, czasami z towarzyszącą leukopenią (zbyt małą liczbą leukocytów w krwi), wysypka, zapalenie płuc, zahamowanie czynności szpiku kostnego, zapalenie mózgu i odrzucenie przeszczepu.

Herpeswirusy, w tym HHV-7, podejrzewane są o wywoływanie zespołu przewlekłego zmęczenia, trądziku różowatego, stwardnienia rozsianego i choroby Hashimoto – czyli przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. U osób w immunosupresji, zwłaszcza po przeszczepieniu szpiku i narządów, wirusy HHV-7 mogą wywołać zapalenie mózgu i zapalenie płuc.

HHV-7 (Human Herpesvirus 7)– leczenie zakażenia

W większości przypadków zakażenie ma przebieg samoograniczający się i nie wymaga leczenia (poza stosowaniem leków objawowych, np. przeciwgorączkowych). U osób z niedoborami odporności i ciężkim przebiegiem zakażenia HHV-7 stosowane są leki przeciwwirusowe (jak w zakażeniach pozostałymi wirusami z grupy Herpes).